Decyzja o zapisaniu się na te rekolekcje była dość spontaniczna jak na nas. Trudno jednoznacznie określić, co ostatecznie na nią wpłynęło. Być może to, że myśleliśmy już o tym w zeszłym roku (tylko jakoś się to później rozeszło po kościach…). Gdzieś tam z tyłu głowy mieliśmy też świadomość trwającego Roku Jubileuszowego obchodzonego w Kościele i też to, że przygotowujemy się do podjęcia posługi pary animatorskiej na wakacyjnej oazie rekolekcyjnej. Cokolwiek miałoby zadecydować o powyższym ufamy, że Duch Święty miał w tym swój decydujący udział i cieszymy się, jesteśmy Bogu wdzięczni, że mogliśmy wziąć udział w rekolekcjach II-go stopnia dla animatorów rodzin Ruchu Światło-Życie w Bystrej Podhalańskiej.
Jesteśmy wdzięczni Mu za to, że jak do tej pory kierował nas na rekolekcje, na których trafialiśmy za każdym razem na wspaniałych ludzi – począwszy od księdza i pary moderatorskiej a na współuczestnikach kończąc. Tak było i tym razem, nie zawiódł nas :) Zrobiło nam się ciepło na sercu, już w momencie przyjazdu, kiedy przywitali nas Krzysiu i Anitka – małżeństwo prowadzące te rekolekcje. Z serdecznością pomagali nam przenieść bagaże do pokoju. Ta serdeczność i życzliwość rozszerzała się na kolejne przybywające rodziny i towarzyszyła już do końca pobytu. I nie miało to znaczenia, kto skąd pochodzi a trzeba zaznaczyć, że była spora część osób spoza naszej diecezji - niektóre naprawdę z odległych stron Polski. Nie miało też znaczenia, jaki kto wykonuje zawód, kim jest na co dzień. Dało się odczuć Boże działanie, bo bardzo szybko nawiązała się więź wspólnotowa. Było to widoczne i podczas spotkań w grupach, i podczas posiłków i na modlitwie spontanicznej w kaplicy. Wierzymy w to, że Bóg mógł swobodniej działać, bo praktycznie przed każdym punktem dnia – zwłaszcza formacyjnym i modlitewnym – wzywaliśmy Ducha Świętego. Jesteśmy wdzięczni parze moderatorskiej, że tego pilnowała – a może lepiej należałoby powiedzieć, że miała to po prostu w naturalnym pozytywnym nawyku. Rekolekcje, to cudowny czas, kiedy można choć na chwilkę, choć na tych kilka dni oderwać się od codziennego zabiegania.
Ta chwila na zatrzymanie się, na refleksję, na zakochanie się na nowo w przebywaniu w Bożej obecności (w ciszy kaplicy) była nam bardzo potrzebna.
Wielkie znaczenie ma również dla nas świadectwo życia innych osób. Nie chodzi o to, żeby wskazywać je tutaj z imienia i nazwiska, ale dzielimy się po prostu naszą wspólną małżeńską obserwacją, jak z biegiem lat stają się oni coraz piękniejsi duchowo. Bije od nich radość, wewnętrzny spokój i harmonia. Patrząc na nich rodziło się w nas pragnienie zmian w życiu, w planie dnia tak, żeby znaleźć więcej czasu dla Boga, żeby mógł tchnąć swój blask także w nasze serca.
Z tych rekolekcji wywoziliśmy ogromną wdzięczność Krzysiowi i Anitce za serce, które włożyli w przygotowanie tych rekolekcji za ich niesamowitą wiedzę o Ruchu Domowego Kościoła i za umiejętność jej przekazania w sposób przystępny i naturalny. Za ich zachęcanie nas do bardziej godnego, odświętnego przeżywania niedzieli i Mszy św. Jesteśmy wdzięczni za to, że udało im się stworzyć w tak krótkim czasie rodzinną, przyjazną atmosferę wśród uczestników. Bardzo budująca była dla nas również postawa księdza Łukasza, człowieka wysoko wykształconego, posiadającego bardzo dużą wiedzę a równocześnie skromnego, z poczuciem humoru i otwartością w stosunku do wszystkich uczestników. Jesteśmy mu wdzięczni za jego cenne uwagi najczęściej przy podsumowaniu poszczególnych spotkań tematycznych a także za ukierunkowanie, nowe odkrywcze dla nas spojrzenie na wiele wątków, które poruszał podczas homilii i za jego świętą cierpliwość do dzieci. Te rekolekcje, to był naprawdę błogosławiony czas i jesteśmy Bogu za niego bardzo wdzięczni. Panie prowadź nas w realizacji naszego powołania w małżeństwie i rodzinie. Pomóż nam doświadczyć dobrych owoców tych rekolekcji.
Amen!
Jola i Wojtek
